![]() ![]() ![]() ![]() |
© 1997 Oliver Baumann • Ermenegildo Bidese |
![]() |
Il tavolo | |||||||
An tisch met viar èrmen Haltet au Nur stéenan au Abia bar haban gariivet D énge schuulpankh Saldo z luugan na me zaitmèezare Sobia imme pücharhause Zòa zo khèmman an àndarar Béelme bìllsich och nèt bóol Saldo z luugan na me zaitmèezare Sobia z börfan von dar trükhanden Abia dar gaivar bakset Vor de spelùkka nàghane Ba stalmet iz Ich Haltet au Sobia dar véste tisch Ambia auzont is de baarot Ba mìzzich innont nèt hòrran An tisch met viar vüuzen Met béelme lóofatzich Zua ambràll Haltet au Sobia dar tisch me biliàrden Mettar ròoten khugel Hèftikh vrüu alle sùntige Ka Schöneberg vor z gaplóotarach Memme hèmmest dorsbùntanen und Memme hèmmest vuudargazóoganen Haltet au Ambia auzont is d anlòonekhot Ba èrmatzich untar Bénne khìmmatzich nèt naach Dar khutten D anlòonekhot géet naach andarn pèkken An schraiptisch met èrmen ba Haltet au Un vüuzen Met béelme lóofatzich Zua ambràll An tisch Met viar hültzarnen vüuzen | Ein Tisch mit vier Armen Hält fest Erst aufstehen Wenn wir fertig sind Die enge Schulbank Immer der Blick zur Uhr Wie in der Bibliothek Um ein anderer zu werden Den man auch nicht mag Immer der Blick zur Uhr Wie der Wurf des Handtuches Wenn das Verlangen wächst Nach der Kneipe nebenan Das das Ich formt Festhält Wie der Stammtisch Weil draußen die Wahrheit ist Die man drinnen nicht hören muss Ein Tisch mit vier Beinen Mit dem man läuft Wo auch immer hin Festhält Wie der Billardtisch Mit der roten Karambol Sehr früh jeden Sonntag In Schöneberg zum Austausch Mit dem jetzt Verschollenen und Dem gegenwärtig Zurückgezogenen Festhält Weil draußen die Einsamkeit ist Die einen unterhakt Verliert man den Anschluss An die Meute Die Einsamkeit folgt anderen Spuren Ein Schreibtisch mit Armen der Festhält Und Beinen Mit dem man läuft Wo auch immer hin Ein Tisch Mit vier Holzbeinen | Un tavolo con quattro braccia Sta fermo Alzarsi solo Quando abbiam finito Lo stretto banco di scuola Lo sguardo sempre sull'orologio Come nella biblioteca Per diventar un altro Che però non ci piace Lo sguardo sempre sull'orologio Come il gettar la spugna Quando la voglia aumenta Della bettola lì vicino Che foggia l'Io Sta fisso Come il tavolo riservato Perché la verità è all'esterno Che non bisogna udire all'interno Un tavolo con quattro piedi Col quale si corre Ovunque si vada Sta fermo Come il tavolo da biliardo Con la carambola rossa Di buon’ora ogni domenica A Schöneberg per lo scambio d'idee Con quello ora scomparso e Quello presentemente ritirato Sta fermo Perché fuori c'è la solitudine Che ci prende a braccetto Si perde il collegamento Con il branco La solitudine segue altre orme Una scrivania con braccia che Sta ferma E gambe Con le quali si corre Ovunque si vada Un tavolo Con quattro gambe di legno | |||||
![]() in Zimbar-Gaprècht dar Siban Komàüne Gròazòostarhòam, 23.02.2025 | ![]() Großostheim, 05.01.2025 | ![]() Enrico Sartori 16.01.2025 | |||||
![]() Pille xxx xxx | |||||||